คนจะอยู่ได้อย่างไรหากปราศจากบรรพบุรุษ กลุ่มคนจะอยู่ได้อย่างไรหากปราศจากสังคม ประชาชนจะอยู่ได้อย่างไรหากปราศจากแผ่นดิน ประเทศจะยืนยงได้อย่างไรหากในอดีตปราศจากเลือดเนื้อคอยแผ้วถางค้ำจุน  และวัฒนธรรมจะคงอยู่ได้อย่างไรหากไร้ซึ่งรากแห่งอารยธรรม 

เราใช้ชีวิตในยุคปัจจุบันโดยมองไปข้างหน้า จนบางครั้งเราเผลอลืมไปว่า “ราก” ของเราไม่ได้รับการเหลียวแล เราอาจมองดูสิ่งนั้นๆ และยอมรับในสิ่งที่มันเป็น แต่เราเคยมองย้อนให้ลึกลงไปไหมว่า เรื่องราวที่อยู่เบื้องหลังนั้นเป็นอย่างไร ต้องผ่านอะไรมาบ้าง

“มองตะเกียบ เห็นป่าไผ่” โดย นิธิพันธ์ วิประวิทย์ จะพาคุณเดินทางหวนสู่อดีต ย้อนกลับมายังปัจจุบัน  ผ่านเรื่องราวของบุคคล ผ่านรากแห่งวัฒนธรรม ผ่านภูมิปัญญาของผู้คน และผ่านยุคอารยธรรมอันรุ่งเรืองยาวนานหลายพันปีของชาวจีน   

โบราณสถานและสิ่งปลูกสร้างในอดีต คือบันทึกทางประวัติศาสตร์ของแต่ละวัฒนธรรม บางแห่งยังคงอยู่ บางแห่งอาจถูกทำลาย อารยธรรมจะรุ่งเรืองถึงขีดสุดหรือตกต่ำสุด ขึ้นอยู่กับการถูกตัดรากถอนโคนหรือยังคงรักษาไว้ ชวนให้คิดได้ว่า แล้วเราจะภูมิใจกับปัจจุบันได้อย่างไร ถ้าเราไร้รากแห่งอารยธรรม